Page 98 - ธรรมะจากธรรมาสน์ เล่ม ๓
P. 98
ธรรมะจากธรรมาสน เลม ๓
๘. ไม่ผูกขาดการสร้างสรรค์สาธารณประโยชน์สาธารณกุศลเพื่อทั้งฝายตน
และฝายผู้อื่น แต่สนับสนุนส่งเสริมการสร้างสรรค์สาธารณกุศลและ
สาธารณประโยชน์แก่ทั้งฝายตนและฝายผู้อื่นโดยไม่รังเกียจ
๙. ไม่สอดรู้สอดเห็นในทุกรูปทุกเรื่องอย่างหยุมหยิมตลอดเวลา จนคนอื่น ๆ
ลงความเห็นว่า “คน ๆ นี้เปนตัวมหาภัย หรือเปนตัวอันตรายที่ไว้วางใจอะไรไม่ได้”
การดิ้นรนต่อสู้กับอุปสรรคอันตราย และอาชีพการงานเพื่อความอยู่รอด ข้อนี้
เป็นธรรมดาของมนุษย์ ซึ่ง คนฉลาด ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อ ความวัฒนาถาวร ความเจริญรุ่งเรือง
ของสังคม ส่วน คนโง่ ดิ้นรนต่อสู้เพื่อ ความหายนะของสังคม คนโง่ อิจฉาริษยาคนอื่น เพราะกลัว
คนอื่นจะได้ดีมีความสุข คนฉลาด อยู่ในศีลสัตย์ มีเมตตาต่อคนอื่นและสัตว์อื่น เพราะกลัวคนอื่น
และสัตว์อื่นจะเดือดร้อน ส่วน คนโง่ เป็นทุกข์ใจ เพราะกลัวความเหน็ดเหนื่อย ความล�าบาก
อันเกิดจากการท�างาน คนฉลาด เป็นทุกข์ใจ เพราะกลัวจะไม่มีงานท�า คนโง่ กับ คนฉลาด
ถึงจะเสมอกันโดยยศต�าแหน่งหน้าที่การงาน แต่ก็ต่างกันโดยความเสื่อมและความเจริญ
ในหน้าที่การงาน ข้อคิดส�าหรับท่านสาธุชนในข้อนี้ ก็คือ เมื่อพบ คนโง่ กับ คนฉลาด ที่มียศ
ต�าแหน่งเสมอกัน ก็จงคบกับ คนฉลาด นั้นเถิด แล้วชีวิตของท่านจะพ้นจากความหายนะ
แน่นอน
“คนโง่ ถึงขั้นสุดยอดนั้น ท่านสาธุชน อาจมีทางสังเกตได้ดังนี้ ลัทธิระดับสุดยอดของ
คนโง่ ก็คือ ลัทธิเสี้ยมสอนให้คนเนรคุณ ความรู้ระดับสุดยอดของ คนโง่ ก็คือ ความรู้
ที่สร้างพิษภัยต่อสังคม การหลอกระดับสุดยอดของ คนโง่ ก็คือ การหลอกตัวเอง มายา
ระดับสุดยอดของ คนโง่ ก็คือ มายามุ่งปดความชั่วของตนเอง ความหลงระดับสุดยอด
ของ คนโง่ ก็คือ ความหลงตนเอง ยอดเก่งของ คนโง่ ก็คือ เก่งในทางพูดทับถมคนอื่น
ยอดชั่วของ คนโง่ ก็คือ การเห็นตนเองเปนคนดี เห็นคนอื่นชั่วทั้งหมด และเห็นพวกของตนเอง
เปนคนดี เห็นพวกของคนอื่นชั่วทั้งหมด ยอดถ่อยของ คนโง่ ก็คือ การสอนญาติมิตร ศิษย์
บริวารผู้อยู่ใต้บัญชา ให้เกลียดชังคนอื่นแล้วโน้มน้าวจิตใจให้เขาเหล่านั้น หันมารักตน”
ข้อสังเกตอีกประการหนึ่งก็คือ “คนโง่ ที่รู้ตัวว่าตนเองโง่นั้น ย่อมไม่ใช่ คนโง่ แต่ คนโง่ ที่ไม่รู้
ตัวเองว่า โง่ เปนอันตรายอย่างใหญ่หลวงต่อสังคม” ดังนั้น “การคบหาสมาคมกับ คนโง่
ที่รู้ตัวเองดีกว่าอยู่กับ คนโง่ ที่ไม่รู้ตัวเอง หรืออยู่คนเดียวดีกว่าอยู่กับ คนโง่”
คนโง่ มักจะยึดถืออะไรผิด ๆ อันไม่เป็นผลดีต่อตนเองและผู้อื่น ซึ่งสร้างความเดือดร้อน
แก่ตนเองและคนอื่นตลอดเวลา ดังนั้น อ�านาจที่อยู่ในมือของ คนโง่ นั้น ย่อมแปรเปลี่ยน
92
