Page 101 - ธรรมะจากธรรมาสน์ เล่ม ๓
P. 101
ธรรมะจากธรรมาสน เลม ๓
แต่ครั้นได้มาแล้ว กลับใช้จ่ายให้สิ้นเปลืองไปอย่างสุรุ่ยสุร่าย ในเรื่องของกามารมณ์ ในเรื่อง
ของอบายมุข อาจจะเรียกตามพฤติกรรมของเขาอย่างหยาบ ๆ หน่อยว่า “ฉลาดหาเหมือน
สุนัขจิ้งจอก แต่ใช้จ่ายเหมือนลาโง่”
อนึ่ง เพราะผู้มีพระคุณแก่ตนและประเทศชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ คือ ร่มโพธิ์
ร่มไทรที่ตนได้อาศัยพักหลบภัยอันตรายต่าง ๆ แต่เมื่อเราตัดท�าลายต้นโพธิ์ ต้นไทร แล้ว จะไป
พักพิงอาศัยอยู่กับอะไร และใคร หรืออะไร จะดีกว่าร่มโพธิ์ ร่มไทร ของเดิม ที่เคยอาศัยมาก่อน
พระธรรมเทศนาปรารภเรื่อง พาลปณฑิตกถา พรรณาเรื่อง คนโง่ กับ คนฉลาด
พอสมควรแก่เวลาก็หวังว่า ท่านสาธุชนทั้งหลาย จะได้ประพฤติตนให้เป็น คนฉลาด เพื่อพัฒนา
ประเทศชาติ ศาสนา ของเราให้วัฒนาถาวรสืบไป อย่าได้ประพฤติตนให้เป็น คนโง่ จนไม่มีคน
เหลียวแล เข้าหลักที่ว่า “โง่กระทั่งไม่มีใครเอาใจใส่ โง่กระทั่งถูกตัดหางปล่อยลอยแพ
โง่อยู่อย่างน่าสมเพชเวทนา โง่ไม่มีวันผุดวันเกิด โง่จนกว่าจะหมดโง่ หรือโง่จนกว่าจะฉลาดขึ้น
และโง่จนบ้านแตกสาแหรกขาด” ขอให้ท่านสาธุชนทั้งหลาย ช่วยกันประคับประคองตน
ให้พ้นจากความโง่ โดยตลอดรอดฝัง เพื่อความสงบสุขของตนและผู้อื่นสืบไป
ขออ�านาจแห่งคุณพระศรีรัตนตรัยอันเป็นนิรัตศัยบุญเขต พลานุภาพแห่ง
ความศักดิ์สิทธิ์ขององค์พระประธานในพระอุโบสถ บารมีธรรมของท่านเจ้าประคุณ
สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมร�สี) และอ�านาจแห่งธรรมสวนมัยกุศล จงรวมเป็น
พลวปัจจัย ช่วยบันดาลประทานพรให้ เป็นบัณฑิตทรงรู้ทางแห่งความเจริญและทาง
แห่งความเสื่อมของประเทศชาติ ศาสนา ได้เป็นอย่างดี ขอสรรพสิริสวัสดิ์พิพัฒนมงคล
จงบังเกิดมีเป็นนิตย์นิรันดร์ วิสัชนาพระธรรมเทศนาใน พาลปณฑิตกถา ดังพระบาลีที่อัญเชิญ
มาแสดงในเบื้องต้นนั้นว่า
โย พาโล มฺตี พาลฺย� ปณฺฑิโต วาปเตน โส
พาโล จ ปณฺฑิตมานี ส เว พาโลติ วุจฺจติ
แปลว่า “บุคคลใดโง่ ย่อมรู้ตัวว่า เปน คนโง่ เขาย่อมฉลาดได้ เพราะการรู้ตัวนั้น
แต่ บุคคลโง่ ทนงตนว่า ตัวฉลาด บุคคลนั้นแล เรา (ตถาคต) เรียกว่า คนโง่” ดังได้แสดงมา
สมควรแก่เวลา เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้
95
