Page 86 - E-Book พระพิธีธรรม ๒๕๕๔
P. 86
๙ กลาปานํ ปริจฺเฉท- บัณฑิตผู้เห็นประจักษ์
ลกฺขณตฺตา วิจกฺขณา ไม่กล่าวอากาศและลักษณะรูปว่า
น กลาปงฺคมิจฺจาหุ เป็นองค์แห่งกลาป เพราะอากาศ
อากาสํ ลกฺขณานิ จ เป็นเครื่องกำหนด และลักษณะรูป
เป็นลักษณะของกลาปทั้งหลาย
๑๐ อิจฺเจวํ มตสตฺตานํ รูปของเหล่าสัตว์ที่ตายแล้ว
ปุนเทว ภวนฺตเร ย่อมเป็นไปอย่างนั้น
ปฏิสนฺธิมุปาทาย ในภพอื่นอีกนั่นแล เริ่มตั้งแต่ปฏิสนธิ
ตถา รูปํ ปวตฺตติ ด้วยประการดังที่กล่าวมาฉะนี้
๑๑ อฏฺ วีสติ กาเมสุ ในกามภพ มีรูป ๒๘
โหนฺติ เตวีส รูปิสุ ในรูปภพ มีรูป ๑๓ สำหรับพวกอสัญญี
สตฺตรเสว สญฺ ีนํ สัตว์ มีรูป ๑๗ เท่านั้น
อรูเป นตฺถิ กิญฺจิปิ ในอรูปภพ แม้รูปอะไรก็ไม่มีเลย
๑๒ สทฺโท วิกาโร ชรตา สัททรูป วิการรูป ชรตารูป
มรณญฺโจปปตฺติยํ และมรณะย่อมไม่ได้ในเวลาเกิด
น ลพฺภนฺติ ปวตฺเต ตุ ส่วนในปวัตติกาล
นกิญฺจิปิ น ลพฺภติ แม้รูปอะไรจะไม่ได้ก็หามิได้
๑๓ ปทมจฺจุตมจฺจนฺตํ พระมเหสีเจ้าทั้งหลาย
อสงฺขตมนุตฺตรํ ผู้พ้นแล้วจากตัณหาชื่อว่า วานะ
นิพฺพานมิติ ภาสนฺติ ย่อมตรัสเรียกบทที่ไม่มีจุติล่วงเสีย
ซึ่งที่สุด
วานมุตฺตา มเหสโย อันปัจจัยอะไร ปรุงแต่งไม่ได้
อันยอดเยี่ยมว่า นิพพาน ดังนี้
พ ร ะ พิ ธี ธ ร ร ม
80
