Page 7 - น้ำใจไอ้ทอง
P. 7
เอาไปชำแหละ...! ขาย เจ้าจุกรำพึงรำพันมองดูสุนัข
เหมือนขายเนื้อหมู หรือบางทีก็เอาไป ด้วยสายตาละห้อย
ทำเนื้อแดดเดียวก็ได้ อร่อยมากนะ
ไอ้หนู...! ว้า...! น่าสงสารพวกมันจัง...!
ไอ้ทองมองดูสุนัขที่ถูกขังอยู่บนรถ ทุกตัว
พยายามตะเกียกตะกายร้องคร่ำครวญอยากออก
จากกรงเพื่อ
ต้องการอิสรภาพ
มันรู้สึกสงสารสุนัขเหล่านั้น จึงส่ง เพื่อนสุนัขที่ยืนมองอยู่ เห็นมีเพื่อนร้องนำจึง
เสียงเห่าหอนขึ้นพร้อมกันกับไอ้ด่างและ พากันส่งเสียงเห่าหอนประสานเสียงกันดังลั่นไป
ยายแดง
ทั้งหมู่บ้าน
บรู๊ว...ว...ว! โฮ่ง...โฮ่ง!
บรู๊ว...ว...ว!
บรู๊ว...ว...ว!
